Ik ben gisteren naar Bettie Serveert gaan kijken/luisteren in Het Depot in Leuven. Het was in eerste instantie voor één van mijn opdrachten. Maar dat wil niet zeggen dat we er zelf geen plezier aan mogen beleven.
Van Bettie Serveert had ik eerlijk gezegd nog maar vaag gehoord, hun muziek kende ik zeker niet. Maar het was zeer de moeite. Mooi stem en al. Genoeg kennis heb ik niet om een vergelijking met andere groepen te maken. Ze mogen mij alleszins een 'fan' noemen.
Als fotograaf was het ook interessant. Plezante en ruime zaal, veel bewegingsruimte en voor zover ik er iets van ken een degelijke lichtset.
Ik was er grappig genoeg niet alleen. Ik had me tijdens het voorprogramma (Allan Muller) verscholen in een donker hoekje van de zaal, op mijn gemak in één van de zeteltjes. Na een tijdje zag ik er plots drie fotografen rond het podium zweven. Ongetwijfeld niet abnormaal als je je op het terrein van drieduizend begeeft.
Eén van de figuren was Bo, medestudent en tevens drieduizender als ik mij niet vergis. Ze begon van nee te knikken als ik op haar afkwam, wie wil er nu met dezelfde of gelijkaardige foto's komen aandraven op een jury. Het zou nogal vervelend kunnen uitdraaien, vooral voor mij dan, Bo heeft heel wat meer ervaring als het op concerten aankomt.
Ik ga het alleszins overwegen om wat vaker optredens te fotograferen.