Wel niet echt vijf woorden, dan wel woordengroepen:
- een beetje teleurstellend
- enorm veel volk, chaos en anarchie
- groot en heuvelachtig
- lekker eten
- niet al te duur
Misschien wat meer uitleg. Na mijn eerste dag in Istanbul was ik behoorlijk teleurgesteld. Istanbul ziet er niet veel anders uit dan Brussel, het is alleen wat groter. Onze westerse cultuur heeft er veel meer invloed dan we zelf denken, zeker in de modernere/jongere buurten. Zoals Taksim, een typisch studenten en uitgaans buurt. Om maar een voorbeeld te geven: ik heb ginder meer 'nigga's' gezien (ja, zoals op MTV) op ëën avond, dan dat ik ooit hier in België gezien heb (het feit dat we in een hip-hop bar zaten heeft hier niets mee te maken :p).
Dat onze cultuur veel invloed heeft, en altijd heeft gehad, heeft ook de locale schilderkunst bewezen. We zijn naar Istanbul Modern gegaan, museum van moderne kunst. Het was zeer verfrissend om eens wat anders te zien dan steeds dezelfde namen en hun kunst voelde soms veel moderner aan dan wat wij ooit gemaakt hebben in dezelfde periodes. Maar opnieuw was er een vrij duidelijke westerse invloed.
Uiteraard houden ze nog vast aan huun eigen tradities, en ze lijken dat beter te kunnen combineren met deze modernere tijden dan wij. Er is een duidelijk respect voor traditie en geloof. Iets wat in onze moderne multi-culturele samenleving een beetje ontbreekt.
Maar uiteindelijk had ik neit echt het gevoel dat Istanbul zo bijzonder was. Tot ik eens op mijn eentje ben gaan wandelen. In groep bleven we hoofdzakelijk op de grote wegen. Je ziet dan wel zaken die anders zijn dan hier, maar daar kom je ze op elke hoek wel tegen. Dit schijnbaar unieke zaken, waren plots niet meer zo uniek. Hierdoor heb ik twee dagen rondgelopen met het gevoel dat Istanbul fotogafisch niet zo interessant is.
Ik kan daar wel een foto nemen van zo een oud vrouwtje volledig gewikkeld in het zwart, of een oudere man die zijn kralen maar niet wil lossen. Maar daar is dat de gewoonte en kom je dit wel vaker tegen. Dus de uitdaging lag dan ofwel een bijzondere compositie ofwel het zoeken naar andere interessante beelden. Ik ben voor dit laatste een kleine twee uur alleen op stap gegaan door de heuvelachtige straatjes.
Op die manier heb ik Istanbul op een andere manier leren kenne. Een parkeerblok van talloze verdiepingen waarvan alleen de gelijkvloers is afgewerkt en in gebruik is. Een speeltuin met een schommelset waarvan de schommels ontbreken. Twee mannen die buiten in een zetel wat zitten te praten. Een groepje moeders met de kinderen aan het spelen. Het voelde plots allemaal veel persoonlijker aan (en vermoeiender, wat een stijle trappen).
Het werd meteen duidelijk dat er ook heel veel armoede en verval is. Het vreemde vond ik wel, is dat alles door mekaar is. Je kan een bijna kort hebben vlak naast een net opgeknapt gebouw. De nieuwste BMW staat daar naast een wrak van ongekende makelijk. Het is eens iets anders dan echte wijken waar je beter niet en beter wel komt. De mensen kijken wel eens vreemd op als je daar zien lopen als toerist, weg van de hoofdbaan. Maar als je een vriendelijk teken doet lachen ze vriendelijk terug en alles weer in orde.
Fotografisch gezien heb ik het gevoel dat ik een beetje met lege handen ben terug gekomen. Maar twee uurkes alleen op stap is dan ook veel te weinig in een stad zo groot als Istanbul. Ik zal zeker eens terug gaan om wat meer op mijn gemak rond te trekken om hopelijk interessantere beelden te kunnen maken.
Maar goed, we zijn terug op de hoofdbaan. Ik denk niet dat ik ooit zoveel volk en chaos bij mekaar gezien heb. Vervoer doe je vooral met de taxi of met het openbaar vervoer. De taxi chauffeerus zijn wel lichtjes geschift. Als je niet van overdreven snelheden en roekeloos (zoals je hier niet ziet) gedrag houdt dan stap je beter niet in. Geweldig ook hoe ze allemaal beginnen te tuten zodra het verkeer eventjes stilstaat. 10 seconden is voldoende om geërriteerd te worden. Rode lichten zijn puur sugestief: je zou eventueel kunnen stoppen als je wil, dan kunnen de anderen ook passeren, maar het hoeft zeker niet. Ik heb er zelf een buschauffeur op een andere bus zien tuten terwijl passagiers aan het instappen waren. Het ging niet snel genoeg vooruit. Een beetje hallucinant eigenlijk.
Je moet er wel opletten voor diefstal. Het maakt ook blijkbaar niet uit waar je je portefeuille steken hebt, als ze hem willen zullen ze hem wel pakken. Er zijn van onze groep, een 25-tal, 2 mensen bestolen op twee dagen tijd. Gelukkig hadden ze niet echt belangrijke zaken in hun portefeuille zitten op het moment.
Tot slot nog even benadrukken dat het eten er echt lekker is. Ten minste, als je naar de iets betere dingen gaat. Het hoeft daarom niet duur te zijn. Maar ook de kabap kraampje verkopen lekkers. We zijn een keer gaan eten in een goedkoper restaurant (15 lira) wat mij zeer gesmaakt heeft.
Maar we hebben ook de kans gehad om vrij goedkoop in een degelijk restaurant te gaan eten. Iemand die mee was had daar een vriend op erasmus zitten en hij heeft een deal met een locale restaurant houder. Hij mag alles van de kaart eten en krijgt een voorgerecht, hoofdgerecht en drank voor 25 lira, normaal ben je er gemakkelijk 40 lira kwijt. Omdat we met zoveel waren hebben we zelfs maar 20 lira moeten betalen en hebben we gratis wijn en tee en koffie gekregen. We kregen zelfs nog een fles wijn bij het buitengaan. Nu moet je weten dat wijn (alcohol in het algemeen) er behoorlijk duur is. We vroegen eens hoeveel het was voor een fles wijn, dat ging ons zo een 30-40 lira kosten. Die avond hebben we veel en lang op het huis gedronken. Zeer vriendelijke mensen.
Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar dan is het misschien wat overdreven. Mja, ooit ga ik terug.