Een paar weken geleden vroeg de mama of ik eens een dag wou vrij maken om thuis not wat op te ruimen. Ik had niet alleen nog wat dozen staan met gerief uit mijn oude kamer maar ik moest ook maar eens door mijn oude schoolspullen gaan, eens nakijken of er iets bij zat dat nog de moeite is om bij te houden. Grappig wat je zoal tegenkomt.
Zo vond ik een 'attest' van een Franse taalkamp van de zomer 1995 terug. Dat was de zomer dat ik van het laatste klasje naar het eerste middelbaar ging en ik een grote jongen werd. Dit stond op mijn attest:
In het begin was Stijn een beetje verlegen. Nadien nam hij op een actieve manier deel aan de Franse les en heeft ze zijn kennis van deze taal behoorlijk uitgebreid. Doe zo voort, Stijn!
De persoon die dat geschreven heeft was wellicht niet veel ouder dan dat ik nu ben. Ze had wel gelijk. Ik ben nu vaak verlegen, sommige dingen veranderen niet. Het jaar er op was ik "Bien! Elève motivé." Nog zoiets jaren is meegegaan is zorg voor taken en toetsen. Ik was ook altijd zeer slordig in het lezen van mijn vragen ik keek niet alleen over details maar ik vergat zelf hele vragen op te lossen. Je begint er natuurlijk maar op te letten als het je veel punten gaat kosten. Dus dit is wel veel verbeterd sinds de laatste jaren van het middelbaar.
Ook kwam ik allerhande boekjes tegen over het verkeer en alle verkeersregels. Ik herinner mij nog goed dat we geregeld naar de verkeerstuin gingen. Daar werd er je een rol toebedeeld: voetganger (te voet), fietser (op de fiets) of - en dit wou iedereen uiteraard - chauffeur (in een go-kart). Vervolgens mochten we voor een half uurtje (denk ik) op een fictief mini stratenplan rondrijden/lopen. Iedereen had tien fiches en per overtreding verloor je een fiche. Alles werd begeleid door een officiel agent. Ik weet nog goed dat ik ooit een fiche verloor omdat ik op de fiets niet helemaal gestopt was voor een stopbord (zijnde voet op de grond zetten). Ik vond het enorm oneerlijk en belachelijk want er kwam niemand anders aan. Maar - zo wist de agent mij te vertellen - is dat je alleen mag vertragen en doorrijden bij voorrangs borden. Voor een stopbord moet je altijd stoppen. Bestaat dat nog die verkeerstuinen?
Verder zaten er heel veel schriftjes in de dozen. Een schriftje voor alles. Wat een papierverspilling. Zeker omdat niet alle schriftjes vol stonden. Het is wel plezant om die schriftjes even door te nemen. De evolutie van je geschrift. Er waren er ook een aantal bij met verhaaltjes met titels als: "Mijn leven als tennisbal", "Sneeuwwitje vanuit de jager" en "Aladdin van de theekan". Ik vond ook een dagboekje terug waarin ik beschrijf hoe ik mijn arm brak tijdens het turnen en nog heel wat zaken. (Misschien leuk om eens wat originele teksten van mijn kindertijd te posten). En niet te vergeten, de agenda's en hoe deze netjes moeten ingevuld worden én wekelijks worden gecontroleerd door zowel de ouders als de leerkracht.
Toch wel plezant zo eens een 'trip down memorylane'.