Aan de voet van het Queen Fort, voor het betreden van de honderden trappen naar boven...
Eén van mijn favoriete foto's uit Pondicherry.
Nog maar eens wat mannen.
Je krijgt er meteen ook een hoop foto's extra bij vandaag. Ik ben er niet toe geraakt de foto's die normaal bedoeld waren voor de voorbije dagen te posten. Dan maar alles in eens. Anders duurt het een eeuwigheid eer ik rond ben met India.
Het winkeltje in het dorpje Thandalam waar ik verse groenten ging halen. Heerlijke tomaten. Oh, en in de tweede foto, in dat potje met het groen deksel zitten een soort geroosterde/frituurde bonen. Verschrikkelijk lekkere snack. Bijna beter dan chips.
Eén van die bootjes die daar soms in de haven van Cannes liggen.
Het was moeilijke, maar ik begin dan toch langzaam aan terug te vallen op oude routines. Ik heb ook eerst nog wat andere zaken moeten afhandelen vooraleer ik een normaal werkritme kon aanvangen. Het zal een drukke tijd worden. Naast mijn eindwerk afwerken heb ik nog enkele andere zaken aanvaard met niptere deadlines. De druk meteen terug op de ketel.
Ik was oorspronkelijk van plan om voor mijn vertrek een reeks foto's van de reportages die ik maanden geleden gemaakt heb te programmeren zodat ze automatisch gepubliceerd zouden worden. Door omstandigheden is dat niet geelukt. Ik liep al achter met het fotobloggen, dit is nu alleen maar erger geworden.
Hier alvast een kinderportret, gemaakt voor mijn eerste jury (ja, dat is nog 2006). Ik had eerst een reeks gemaakt van Jelle, de zoon van Michael, maar ik heb dan uiteindelijk voor deze reeks gekozen.
Het is de dochter van deze madame, tevens op dezelfde locatie. Voor mijn opdracht had ik maar 1 model nodig, maar ze waren met twee. Haar vriendin was de dochter van de andere uitbaatster van Bitter Zoet. Het was extreem moeilijk om de twee apart te krijgen én min of meer te laten doen wat ik wou. Ik ben er toch half en half in geslaagd.
De foto deed een van de docenten denken aan een nachtwaker klaar om in te dommelen.
