Er is weer lichte storm in het land. LVB brengt ons naar aanleiding van een column in De Standaard (weeral) een overzichtje van voor en tegenstanders. Ik heb me lang niet met de discussie 'gemoeid', en wil het nu eigenlijk ook niet doen, maar deze site is van weinig belang en wat ik schrijf gaat dan toch onopgemerkt voorbij. Uiteindelijk wil ik ook alleen maar even mijn ongenoegen uiten.
<!--more-->Ik heb het hier niet over mijn ongenoegen met LVB, wat de man doet gaat me niet echt aan. Maar ik begrijp niet goed van waar die vijandigheid in de blogosfeer komt. Het is nogal gemakkelijk de schuld te steken op de klassieke media, het is toch sinds al de aandacht dat alles een beetje verziekt is. Er lijkt nog alleen maar gescholden (jaloezie?) of geprezen (wat ik ook niet altijd goedkeur) te worden. Wat met het respect voor mekaar? Niemand zegt dat je akkoord hoeft te gaan met wat iemand schrijft. Schijnbaar is verdraagzaamheid een beetje een fabel.
En dan heb je Dominique Deckmyn die verkondigd in zijn column dat het internet weer rebels is dankzij weblogs. Het internet is nooit rebels geweest en het zal het ook nooit zijn. De niet zo recente media aandacht heeft er voor gezorgd dat enekele webloggers, die al dan niet al een tijdje, bezig zijn mekaar de nek in vliegen om elk hun beetje roem te kunnen meepikken. Er is helemaal niets rebels aan het internet, je hebt een kleine minderheid mensen die weten wat er aan de hand is omdat ze er midden inzitten met hun blog en een iets grotere kleine minderheid toeschouwers. Voor de doorsnee internetter draait google nog steeds, komen er nog steeds grappige filmpjes online en is zijn/haar mailbox nog steeds niet vol. Niets rebels. Maar ondertussen is wel het gezellige van het bloggen eraf. Ik weet eigenlijk niet meer waar ik me druk in maak.
Nog een kleine voetnoot: egotripperij is helemaal niet erg, als je goed genoeg kijkt doe je zelf niets anders. Trouwens, zonder een beetje egotripperij hou je het niet vol.