Het is zover. Ik word het huis uitgezet. Mijn kamer wordt verbouwd, samen met de aanpalende logeerkamer tot ?©?©n grote kamer. Ik verlies mijn kamer. De jeugdsentiment! Ach, wie hou ik voor gek. De voorbije vijf jaar slaap ik enkel in de weekends en de vakanties thuis, de laatste twee jaar eigenlijk zelfs dat niet meer. Ik bezie dit als iets positiefs, ze hebben thuis eindelijk door dat ik een eigen leven heb. Niet dat ik nooit meer naar huis zal gaan, ik ga wekelijks thuis eten. Nu goed, in voorbereiding van de veranderingen moet ik door de achtergebleven spullen gaan op mijn kamer en beslissen of er zaken zijn die ik definitief weggeef, bijhou in een doos op zolder of meeneem.
<!--more-->Voorbije weekend stonden mijn dozen met allerhande speelgoed dat ik over de jaren heen verzameld had op het programma. Allemaal zeer nostalgisch, en als ik zie waar ik me in de tijd mee bezighield, de kinderen nu zijn verwend. Mij kon je raken door mijn waterpistool af te pakken, nu moet je je kinderen straffen door hun GSM af te nemen, godbetert, die kleine mannen hebben een GSM. Hier een verzameling speeltjes mijn oude doos:
Wat zien we zoal:
- Een houten dino skelet, ongetwijfeld uit een doos cornflakes gehaald.
- Yo-yo's!, ik heb er zo tientallen terug gevonden. Ik was heer en meester met de yo-yo, al die trukjes die kon uitvoeren. A real ladies killer. Ik weet nog dat er een hele promo-actie liep van Coca-Cola toen ik in het lagere zat. Of was het al in het middelbaar. Er kwamen dan pro's demo's geven op school en dan konden we proffesionele yo-yo's kopen van coca-cola, sprite, fanta...
- Fop snoepdoosje. Als je hem opent springt er een 'slang' uit.
- Zo'n trommeltje als in Karate Kid waarmee de jongen werd aangemoedigd tijdens het vechten. Ik moest en zou er ook eentje hebben, en ik heb er veel mee gespeeld ook!
- Rubbere ninja sterren. T?© cool om mee te vechten. Ik had er wel een stuk of drie en ik vond er maar eentje terug. Jammer.
- Knikkeren is iets dat ik eigenlijk maar heel laat heb geleerd. Maar ook hier was ik heer en meester. Zakken vol lagen er in de kast. Nog een paar hele mooie knikkers bij ook.
- Wie geen waterpistooltje heeft gehad, heeft geen goede jeugd gekend. Dit is een must voor alle kinderen.
En dan was er nog de Slinky. Geen idee hoe je zoiets hier in Belgi?´ wordt genoemd. Uren plezier heb ik hier aan beleefd. Ik moest wel telkens zelf trappen maken met stapels dozen en boeken want we hadden geen trap in huis. Maar des te groter het plezier!
Later meer nostalgie.