Bon nu ik ongeveer klaar ben met het inhalen van mijn feedreader, het opruimen van al mijn rommel en een eerste zicht van de foto's van de vakantie. Ik begin met andere woorden terug in een normaal ritme te komen en heb ik nu een serieus gat gevonden voor een (vrij uitgebreide) nabeschouwing van mijn reis naar Italië. Het is behoorlijk lang uitgedraaid. Je hoeft het niet allemaal te lezen, ik heb mijn best gedaan om er een sturctuur in te brengen zodat je gemakkelijk kan skimmen. Anders klik je maar gewoon door, de tekst staat vol met links naar foto's. Een album volgt nog. (Voor alle duidelijkheid: ik ben met mijn ouders naar Italië geweest).
<!--more-->Dag 1 en dag 2
Over dag 1 op zich valt niet veel te zeggen. De mama wou me vrijdag (08/07/05) ten laatste om 13u thuis hebben, gepakt en gezakt zodat we vrijwel onmiddellijk aan de reis konden beginnen. De papa vond dit goed want zo vermeden we nog net de file op de ring van Brussel. We zijn uiteindelijk rond vier uur vertrokken en stonden alsnog in de file, ik zal niet met de vinger beginnen wijzen maar ik was wel degelijk op tijd! Van de file zelf heb ik weinig gemerkt daar ik zeer gemakkelijk in slaap val in de wagen (niet als ik zelf moet rijden natuurlijk).
We waren nog maar net voorbij de ring en de mama slaat in paniek: haar witte broeken en de hemden van de papa hangen nog in de garage: gij (kijkt streng naar de papa) zijt ze vergeten inladen! Opnieuw ga ik niet met de vinger wijzen maar mijn kleren waren allemaal mee. Maar het was niet nodig om terug naar huis te rijden, we zullen in Italië wel een nieuw hemd voor je kopen. Voor de rest is er niet veel spannends gebeurd.
's Avonds zijn we aan onze eerste halte: Novotel in Strasburg. Heb er nog een goede nachtwandeling gehouden met fototoestel en statief, ben eens aan de Kathedraal gepasseerd en heb even langs het water gelopen. We hadden deze tussenstop ingecalculeerd om twee redenen: (1) voor een goede nachtrust te hebben en (2) we wouden De Tour wel eens zien en ze gingen de volgende dag (zaterdag) een uurtje buiten Strasburg ergens passeren.
De volgende dag (zaterdag 9 juli) zijn we nog even Strasburg ingewandeld om hemdjes voor de papa te kopen en zijn we rond de middag vertrokken richting Ribeauvillé alwaar, volgens de krant, De Tour zou passeren rond 15u. We waren goed op tijd vertrokken omdat we de reclamewagens ook wel wouden zien passeren (en dan was er ook het gedacht van gratis t-shirts en petjes). Ik denk dat we daar een uur langs de kant van het straat gezeten hebben vooraleer de eerste wagens passeerden, dan kwamen er een hele hoop tegelijk en was het nog een uurtje wachten om de renners zelf. Ik ben trots (zoek de sarcasme) te zeggen dat ik Lance (onder de oksel in de voorgrond) en Tom (achteraan, in de groene trui) op foto heb, het moment dat ze passeerden waren denk ik de spannendste tien seconden van mijn leven. Eens er nog wat laatkomers gepasseerd waren zijn we dan maar verder doorgereden richting Chamonix, onze laatste halte voor we Italië binnen reden.
Dag 3 en dag 4
De derde dag (zondag 10 juli) ontwaken we in ons hotel kamer (bijna) aan de voet van de Mont Blanc. De papa wou die dag nog even met de lift naar boven om van de bergen te genieten, de mama zag dit niet zo zitten. Het is er uiteindelijk toch niet van gekomen omwille van (1) de prijs en (2) het immens aantal volk dat stond aan te schuiven. We hadden er trouwens toch al eens gestaan, daar op de top. En toen waren we te voet gegaan! Dus hop de wagen in, door de Mont Blanc-tunnel (lang...) en Italië binnen richting ons b&b (bead and breakfast) Casa Ludovica in Forte dei Marmi.
Nadat we ons gesetteled hebben in onze kamer hebben we gebruik gemaakt van de fietsen die ons ter beschikking gesteld werden om richting strand, pier en centrum te gaan. Meteen werd duidelijk dat we in een dure buurt zaten, of toch een buurt ware rijke mensen op het strand kwamen liggen. Drie kwart van de wagens waren Porsch, BMW, Mercedes en grote dure jeeps (waarond ook een Hummer). Op het strand waren de parapsolletjes en zetels voor zover je kon kijken allemaal mooi uitgelijnd.
We hebben er nog wat rondgewandeld in de straten en een echt Italiaans pintje (wat een licht bier) gedronken op een terras. Het was pas later dat onze eerste echte uitdaging zich voorstelde: iets te eten vinden. Blijkbaar eten Italianen vrij laat en waren er voornamelijk bars open waar je wel een aperitief kan krijgen maar niet veel meer dan dat. De restaurant die wel al open waren zaten vol tegen dat we ze gevonden hadden. Maar we hadden dan toch nog iets goeds gevonden. Tweede uitdaging was het menu. Italianen eten alles apart en wanneer het voor je neus staat. Maar later nog meer over hun eetgewoontes. Ik heb toch maar lekker een reuze steak gegeten, en goed dat ie was!
Dag 4 is aangebroken, maandag 11 juli. We hebben vrij lang geslapen en hebben eigenlijk de last minute beslissing gemaakt om Lucca te bezoeken. Een naar verluidt oud en charmant stadje nog steeds binnen de oorspronkelijke standsmuren. Volgens de reisgids één van de mooiste steden van Italië dat veel te weinig bezocht wordt. Mijn vader en ik vrijwel onmiddelijk in koor: "Dat vinden we niet erg". Hoe minder toeristen hoe beter. Naderhand bleek onze reisgids er niet ver af te zitten. Lucca is inderdaad een klein en zeer gezellig stadje omringd door immense muren. Maar daar valt echt niets te beleven. Geen wonder dat er geen toeristen zijn. Al bij al een kleine teleurstelling dus. We waren er dan ook vrij snel uitgewandeld. Met nog een halve dag voor de boeg besloten we dan maar verder te rijden naar Pisa, je weet wel, met die scheve toren.
Zei ik dat Lucca een kleine teleurstelling was? Blijf dan maar weg uit Pisa! Het krioelt daar van de toeristen en er is nog minder te doen dan in Lucca. Tenzij je van overgeprijsde musea bezoek houdt en rijen en rijen kraampjes met daartussen van die vriendelijk straatverkopers die je beleefd aanklampen en hun echte Prado's, Versaci's en Armana's aanprijzen. Voor de rest waren daar wel geteld drie gebouwtjes te aanschouwen en een muur. De toren van Pisa zelf komt met moeite boven de muur uit, ik denk dat ik er nog van zou durven springen. De andere twee gebouwen; een kathedraal en een doopkapel, waren een stuk groter maar stelden op zich ook niet immens veel voor. We hebben nog even betaald om de kathedraal te bezoeken, slechts twee euro, (om de toren te beklimmen was het maar 15 euro, een euro per meter stijgen). Ik hoef het niet te benadrukken dat we daar niet lang zijn gebleven.
Na Pisa zijn we terug richting onze b&b gereden in Forte dei Marmi. Onderweg besloten we halt te houden in Pietrasanta, een buurstadje dat hoog aanbevolen kwam van onze gastvrouw (haar man heeft er een kunstgallerij). Ze wist ons te melden dat er een aantal zeer lekkere restaurantjes zijn. Maar ook hier was het vrijwel onmogelijk iets te vinden waar de vuren om zeven uur al aanstonden. Nuja, we hebben ons daar laten verleiden door een vrouwtje om haar restaurant te betreden en onszelf te trakteren op een zeer uitgebreide maaltijd. Hier hebben we een tweede les geleerd in verband met het eten: het menu is zéér letterlijk te nemen.
Dag 5 en dag 6
Dinsdag, onze vijfde reisdag, vonden we dat we wel een dagje rust verdienden en zijn we richting het strand van Forte dei Marmi gefietst. Hier werden we nog maar eens geconfronteerd met een al eerder geleerde les: niets is gratis in Italië. De reden dat alle parasolletjes en ligstoelen zo mooi uitgelijnd waren is omdat het strand verdeeld is onder de locale zitjes-verhuurders. Betalen voor een zetel zal je, of je komt er niet op! Onze stradnbeheerder wist het nog zo mooi te zeggen: "It doesn't matter, as long as you pay!" Het zand was volledig effen geveegd en elk voetspoor werd na je opnieuw gewist. Ik heb er geen enkel kind een zandkasteel zien bouwen.
Nu goed, we hebben dan maar onze zitjes gehuurd en zijn lekker in de zon gaan liggen. Boekjes lezen, muziek luisteren, slapen en wat mensen kijken. Zwemmen in de zee doe ik niet aan mee, ik ben zo al niet verzot op zand, laat staan als ik nat ben. Ik denk dat we ongeveer twee uur geniet gehad hebben van onze zitjes en het was begonnen met te regenen. Het was gelukkig maar voor een uurtje zodat we tijdens dat uurtje een snack hebben kunnen eten om vervolgens terug in de zon te gaan liggen. Natuurlijk was het later opnieuw begonnen met regenen, deze keer voor langere tijd. Tegen dat het gedaan was was het de moeite niet meer om terug te keren.
We hebben dan nog wat langs de kust gefiets om tot de vaststelling te komen dat er zo een 6-tal kilometer verder een gratis strand was. Met z'n allen erop af! De moeite was het helaas niet, een strookje van twee volleyball velden breed. Meer niet. De volledig kust is er met andere woorden bezet door zitjes-verhuurders.
Diezelfde avond zijn we richting Viareggio gegaan. Bekend om zijn promenade, carnaval en feestjes. Niet dat het het periode van het jaar was voor carnaval, en feesten doe ja al evenmin met je ouders. Maar we hebben er heerlijk gegeten. Op weg naar de promenade waren we verkeerd gereden en zijn we uitgekomen aan de anderekant van de rivier recht de industrie binnen. Blijkt dat de locale industrie daar bestaat uit het bouwen van luxejachten. IK weet het merk niet precies meer, er zullen er wel meerdere geweest zijn maar ik geloof toch dat ik enkele Princessen gezien heb in de loodsen halverwege assemblage. Voor de rest was de promenade van Viareggio het mooiste en leukste dat ik tot nu toe gezien had met z'n Art Deco of Art Nouveau of hoe noemt het ook. Veel minder stijf en klassiek.
Dit brengt me dan bij dag 6, onze laatste nacht in Forte dei Marmi zit erop en we zetten onze reis verder richting Firenze, maar niet zonder een halte onderweg! Ergens haverwege Forte dei Marmi en Firenze ligt Pistoia. Een klein nietszeggend dorpje dat er in mijn ogen typisch Italiaans uitziet. Er was wel een weinig toerisme, maar het zag er allemaal nog wel authentiek uit. Op het centraal plein stond een grote kathedraal met wit en groen marmer in een gestreept patroon (zoals een zebra), het heeft wel iets. Verder was er ook een lokaal fruitmarktje met een oud vrouwtje dat absoluut niet op de foto wou en ostentatief een tijdschrift voor haar gezicht hield. We hebben er heerlijk kersje gekocht. Echt een fijn dorpje/stadje (alles lijkt daar een stadje) om in rond te wandelen.
Na een lekkere middagmaal hebben we onze reis verder gezet richting Firenze. We zijn eerst nog even tot in Porta gegaan, maar na een snelle blik hebben we geconcludeerd dat het maar niets was (dat of we waren ongeduldig om in Firenze te raken) en zijn we onmiddellijk doorgereden naar Firenze waar ons nog de uitdaging wachtte een hotel te vinden voor twee nachten.
Omdat we niet zo heel goed geslapen hadden in de b&b en een crapy douche hadden wouden m'n onders ons verwennen: niet minder dan vier sterren luidde het! Dus gingen het heet eerste dat we tegenkwamen binnen: het Bernini Palace Hotel (oud parlements gebouw), een viersterren hotel uit de vijfsterren keten Baglioni Hotels. Ik kan niet beginnen met de kamer te beschrijven: groot en luxueus en ik en zo stom geweest om geen foto's te nemen. Wat ik u wel kan zeggen is dat het een cirkel kamer was met een badkamer groot genoeg voor enkele pooltafels. Probeer u de slaapkamer dan maar eens in te beelden. Als je schrik hebt dat de papa daar veel geld heeft uitgeven: terecht, maar, dankzij de last minute aankomst, hebben we denk ik nog niet de helft betaald van wat de kamer normaal kost. Zoals ze daar zelf zeiden: "It's a veery veery nice room for a veery veery nice price".
Na een heerlijke douche en propere kleren aangetrokken te hebben, heeft het mannenken aan de onthaal ons een gezellig famillie restaurant in de buurt aanbevolen. "It's typical Toscany." Ik denk dat het het beste was dat ik tot dan toe gegeten had. Ik had me een heerlijke Steccatta besteld: sneetjes lichtgebakken steak met daartussen gebakken funghi. Voor dessert de beste chocoladecake ooit! Na het eten hebben nog wat rondgewandeld in het stad en wat naar opera geluisterd op de centrale Piazza.
Dag 7 en dag 8
Op onze zevende dag, donderdag ondertussen, hebben we niet meer dan (surprise surprise!) Firenze zelf bezocht! We hebben een heel aantal indrukwekkende gebouwen gezien, maar jammer genoeg is zo een reactie slechts eenmalig, na deze eerste reactie had de stad me eigenlijk nog maar weinig te zeggen, dat en het is een ongelooflijk vuile stad. Niet echt fotogeniek dus. Ik heb me dan ook niet bezig gehouden om de gebouwen deftig in beeld te proberen krijgen maar vooral mensen gefotografeerd zowel de toeristen als de localen (en vooral dan de oudere mensen) zijn heerlijk om naar te kijken.
Ook Firenze is, net zoals Pisa, vooral op de toeristen afgestemd, hoewel het er veel minder druk aanvoelt. Dit komt ongetwijfeld door de immense afmetingen van de pleinen en gebouwen. Maar neem de toeristen weg en de stad stelt maar weinig voor. Immens veel kraampje en opnieuw van die vriendelijke straatverkopers met echte Prado's, Versaci's en Armana's. Het spanendste dat we er gezien hebben is ongetwijfeld een overval, er ging er eentje aan de haal met een bril uit een dure winkel. Overal sloeg er alarm en zowat de helf van de mensen op straat zetten de achtervolging in. Hij was dan ook gepakt binnen de minuut. 's Avonds zorgden de zigeuners en andere muzikanten voor de sfeer op straat.
De laatste dag uiteindelijk was voorbehouden voor de terugreis naar België. Maar niet voor we langs San Gimignano gaan. Een middeleeuws dorpje bovenop een bergtopje bekend om zijn witte Vernaccia. Een heerlijk licht wijntje voor bij de torenhoge temperaturen. Het dorpje op zich was oop wel gezellig en mooi om te zien. Er staan nog heel wat Etruskische gebouwen, iets wat ik zelf, denk ik, nog niet gezien had, wat het des te interessanter maakte. En er is een folter museum.
Na een heerlijke maaltijd (beste konijn ooit!) zijn we aan de echte terugreis begonnen. 's Avonds hebben we nog eens halt gehouden in Chamonix voor een lekkere entrecôte met friet om vervolgens in één trek door naar huis te rijden.
Algemene conclusie
Het meeste dat we gezien hebben vind ik behoorlijk klassiek, vuil en kortweg onaantrekkelijk. Pistoia en San Gimignano waren duidelijk hoogtepunten in de reis. De mensen waren over het algemeen wel vriendelijk, maar eerder beleefd vriendelijk dan enthausiast en gastvrij vriendelijk. Verder is Italië ongelooflijk duur en heb ik de indruk dat de meeste stadjes weinig zouden voorstellen zonder de toeristen. Het beste in Italië was het eten, ze houden er een heel andere eetcultuur op na, maar de meeste dingen zijn ongelooflijk lekker. Pasta's en pizza's zijn ongelooflijk goedkoop.