Tijdens mijn zoektocht naar info over lenzen kwam ik een interessante discussie tegen op het forum van Belgium Digital tegen over straatfotografie. De aanleiding van de discussie was de vraag welke lens het meeste geschikt is voor straatfotografie. Terwijl je zou denken dat straatfotografie eenvoudig weg neerkomt op het fotograferen van mensen en gebeurtenissen in straat blijkt dat er toch wel heel wat verschillende interpretaties mogelijk zijn.
<!--more-->Een van de discussie punten was portret versus straatfotografie. Sommige bevolen een lichtsterke lens aan zodat je gemakkelijk via het gebruik (of niet) van dieptescherpte je onderwerp goed kan isoleren van wat er rondom gebeurt. Andere zeggen dan weer dat dit niet mag/nodig is omdat je de context van het straatbeeld verdoezeld en je de foto herleidt tot een portret. Dit mag dan wel wordt er geargumenteerd, maar het zijn nog steeds mensen op straat. En zo blijven ze even de bal heen en weer kaatsen. Zelf kan ik me wel vinden in beide standpunten maar ik denk dat het vaak te maken heeft met de omstandigheden; een indringend portret kan soms beter uitkomen dan dezelfde foto met iets meer context. Maar in het geval van straatfotografie zal ik me denk ik eerder aansluiten bij meer context.
Maar de interessantste discussie ging hem om het gebruik van de range. Ze zijn gemakkelijk in twee kampen onder te brengen: (1) de voorstanders van de fisheye/groothoek lenzen en (2) de voor standers van de lichte tele (70 - 200mm) liefhebbers. De argumenten van de eerste zijn dat je dicht op je onderwerp moet gaan staan en eventueel, als je het lef niet hebt, vanuit de heup/buik moet werken. De groothoek laat ook meer context toe. De tweede groep zegt dat met een tele werken gemakkelijker is juist omdat je niet zo dicht op je onderwerp moet kruipen, je kan inzoemen zonder dat ze het merken en dus meer spontaniteit kan verkrijgen. De eerste groep beschouwt dit dan weer als voyeurisme.
Is niet elke vorm van straatfotografie een vrom van voyeurisme? Zelf gebruik ik het liefst mijn 50mm (op de D70 +- 80mm). Dankzij deze verlengingsfactor heb ik iets meer spelingsruimte, hoewel ik nog altijd maar een meter of 2-3 van mijn onderwerp sta. Ik trek dan ook meer dan eens vanuit de heup, het is dus altijd handig om goed te weten hoe je lens werkt. Met een groothoek hoef je zoveel niet te mikken, ge bent bijna zeker dat het erop staat en, zoals op het forum gezegd wordt, kan je het dan altijd even bijsnijden. Wat denken jullie? Wat is moeilijker, wat is spanneder, wat is echter, wanneer is iets straatfotografie en wanneer niet? Neem zeker de discussie eens door.
Aansluiten bij dit onderwerp (en in dezelfde thread terug te vinden) is er de discussie rond portretrecht. Ik ga mij hier niet bezighouden met alles uit de doeken te doen, daar ken ik veel te weinig voor, maar ik ga jullie wel even doorverwijzen naar reactie 1 en reactie 2. Zelf ga ik altijd uit van enkele eenvoudig regels om het mezelf niet moeilijk te maken:
- Als ze mij gezien hebben en maken geen bezwaar dan ga ik er (voorzichtig) vanuit dat ik hun toestemming heb.
- Als ik zie dat iemand wegduikt, iets voor het gezicht houdt of een ander vreemd menoever uithaal laat ik de persoon in questie met rust.
- Ik gebruik mijn beelden niet voor commerci?´le doeleinden. (Zou dit wel het geval zijn vraag ik wel toestemming of maak ik de foto zodanig dat de mensen niet herkenbaar zijn.)
- Tot slot, iemand er ooit een probleem van zou maken delete ik de foto wel ter plaatsen met de persoon in kwestie als getuige of haal ik de foto wel offline (in het geval het op mijn website staat).