Omdat dit wellicht een beetje een gevoelig onderwerp is en er ongetwijfeld mensen hier aanstoot in zullen nemen ga ik zo vaag mogelijk blijven rond de details.
Ik ben het voorbije weekend gaan eten met een vriendin. Ze is een leidster bij een jeugdbeweging. Het was gezellig maar we hadden toch even een discussie punt. Ze vertelde mij over de voorbereidingen die ze een week eerder gemaakt had voor het aankomende kamp en vervolgens het idee dat ze met de leiding hadden om een Islam-dag te organiseren.
Ze zouden dan om de paar uur bidden en de jongens en de meisjes opsplitsen voor de dag. In de namiddag zouden ze met de meisjes buikdansen terwijl de jongens terroristje zouden spelen. Het is bij dit laatste dat het schoentje wringt voor mij. Zo een Islamdag allemaal goed en wel, zo lang het positief blijft. Je bent ten slotte nog steeds bezig met kinderen.
In de media is er al genoeg negativiteit rond de Islam en het is zeker niet onze taak om deze negativeit te versterken. De oudere groepen zouden dergelijke activiteit nog enigzins kunnen relativeren, maar voor de kleine kinderen ga je alleen maar bevestigen dat de Islam gelinkt is aan terrorisme. Je bent misschien maar een jeugdbeweging waar spel en plezier centraal staan, maar de impact in de opvoeding van kinderen is zeker niet te onderschatten.
Ik vind het gewoon not-done. Nadat ik een betoog gedaan had heb ik haar aangespoord om er voor te zorgen dat activiteit alsnog aangepast wordt. Maar ze kon er niet veel aan doen, het is aan de jongensleiding om te beslissen. Op de jongensleiding in praten klonk ook meteen als een hele opgave. Toen ik zei dat de ouders hier toch nooit mee akoord kunnen gaan was haar antwoord dat één van de moeders het al wist en dat ze het een 'bangelijk' idee vond. Juist.
Ik weet dat het allemaal onschuldig bedoeld is, maar verder dan een idee is er duidelijk niet gedacht als je het mij vraagt. Of til ik hier te zwaar aan? Wil ik té voorzichtig zijn?