Ze zeggen dat ik mij te veel erger aan zaken. Dat ik een beetje verdraagzamer moet worden en mijn energie beter steek in belangrijker zaken steek. Het is waar, ik kan mij - soms enorm - ergeren aan een hoop zaken. Mijn grootste bron van ergernis is onwetenheid en egoïsme. Of liever het gedrag dat hier uit voort komt. We kennen het allemaal; asociaal rijgedrag, voorsteken 'omdat ik bijna een eeuw oud ben', met drie mensen een solo-voetganger (in tegengestelde richting) van het voetpad lopen, ouders die hun kinderen niet in de hand kunnen houden, enz...
Een tweede bron van ergernis zijn mensen die misbruik maken van een ander zijn onwetendheid: slechte vormen van media/nieuws, tv, reclame, film, enz... Ik ga hier even benadrukken dat ik het heb over het soort boodschappen dat ons behandelt alsof we helemaal absoluut niets weten en nog nergens van gehoord hebben.
Tot slot is er nog het begrip 'professionalisme', of liever het gebrek er van. Als bedrijf of organisatie wil je toch een stevig imago, verpruts het dan niet aan 'details' die jij onbelangrijk acht. Het haalt je imago en je schijn van professionalisme fel naar beneden.
Ik denk dat ik met deze drie categoriën wel de meeste ergernissen kan plaatsen. Dit allemaal om te zeggen dat 'ze' wel eens gelijk zouden kunnen hebben. Ik mezelf deze week zelfs een paar keer betrapt op voorbarige ergernissen. Zo dacht ik bv dat iemand in een bocht op een 'tussenautostrade' met een carvan op het linker rijvak reed, toen ik een beter zicht had bleek dat hij toch rechts reed.
Oh well!