TV

Tof, ik ben omgedoopt tot Amerika-kenner. Het aantal tv's in een Amerikaans huishouden is het aantal leden overstegen zo blijkt. Stiekem wordt ik ingeroepen als authoriteit om bij Xixarro enkele zaken te beamen. Tenzij het hier over een andere sken gaat en dan mag je al wat volgt negeren.

Trouwens, en dat zal Sken wel beamen als hij deze post leest (die woonde nog in Amerika en is hierbij gepromoveerd tot Amerika-kenner), het grootste deel van de dag staat die tv op zoals bij ons de radio op staat. Die middagprogrammatie bestaat vaak uit van die series die je net zo goed zonder beeld kan bekijken. Hoop ik. Sken?

Helaas lopen mijn ervaringen maar tot begin jaren 90, meer dan tien jaar geleden. Ondertussen is veel veranderd. Verder was ik in die tijd, in een zeer zonnig en warm land, als jongen meer geïnteresseerd in buiten spelen en mijn competitiesporten en andere naschoolse activiteiten (evenals een echte Amerikaan). Veel tijd voor TV was er niet, en we mochten van de mama ook niet altijd TV kijken. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet graag naar TV keek, er waren - en zijn - daar talloze zenders voor kinderen en jeugd en heel wat plezante en soms ook educatieve shows. Er waren ook zenders waar we niet naar mochten kijken, Nikelodeon was er zo één, te vulgaire jeugd programma's met slijmerige toestanden. Stiekem keken we er wel naar uiteraard.

Wat het aantal TV betreft, we hadden er maar 1. In de living denk ik, misschien wel een soort tv/familie kamer en niet de living waar we mensen ontviengen. Het zo ver allemaal. Later is er een nieuwe TV gekocht en kreeg ik de oude om op mijn kamer te zetten waar ik dan Nintendo op kon spelen. Geen kabel. Ik was er toen enorm trots op, een eigen TV, er waren niet veel anderen met hetzelfde. Het was in die tijd - en misschien ook gezien de leeftijd - nog niet echt de gewoonte dat een kind een eigen TV in de kamer had, laat staan met kabel.

Wat de andere gezinssituaties betreft, wel het zit allemaal een beetje ver. Ik weet wel nog dat er bij de meeste mensen de TV bijna heel de dag aanstond op voornamelijk kinder en jeugdprogramma's. Zoals Sebastian's Sing Along (Sebastian, de krab uit De Kleine Zeemeermin), the Disney Channel met cartoons van Mickey, Goofey, Donad Duck enz.., en andere karaoke shows. Alles om de kleine te entertainen. Power Rangers en dergelijke zijn van een generatie later. Wij keken vooral naar tekenfilms: Tom & Jerry, de Disney Bende, The Looney toons, The Ninja Turtles, Scooby Doo, en nog veel meer diep begraven in mijn geheugen. Ook films, talloze films hebben we gezien. Allemaal van het genre familiefilm en in retrospect ongetwijfeld het meerendeel niet zo denderend. Je cultuur bepaalt echt wel wat je graagt ziet, leest, doet...

Ik herinner mij ook nog dat we er altijd naar uitkeken om naar de kapper te gaan. We gingen steeds bij de kapper thuis ons haren laten knippen. Maar zij had een TV waar je mond van openviel. Ik spreek hier nu over eind jaren 80 begin jaren 90. Zij had een TV ingebouwd in een kast die heel haar muur in beslag nam. Of zo zit het nog steeds in mijn hoofd. De TV zelf zal niet zo groot geweest zijn, maar alleszins wel immens voor die tijd. Om maar te zeggen dat de TV toen al goed ingebrugerd was. Talloze kanalen (ik herinner mij HBO en ABC het best als familie zenders) en aparte betaalkanalen waren er toen ook al. De reclame onderbrekingen stonden wel nog niet op het punt van wat het nu is, ik verwacht dan ook dat het in België alleenmaar zal veranderen.

Hoe de situatie er nu is kan ik niet echt zeggen. Ik heb mijn indrukken van vriendenbezoek en vakanties in 'The Country of the Free', ik lees vanalles op het net, en ik zie ook de cliché beelden in sitcoms en films. Maar ik kan denk ik wel met zekerheid zeggen dat er in de meeste gezinnen minstens 1 TV per persoon te vinden is. De klassieke situatie is eentje in de living, en eentje op de kamers van de kinderen en de ouders. Vaak is het ook zo dat als de TV in de living niet zichtbaar is vanuit de keuken/eetkamer daar ook nog eentje staat.

Wat de programmatie betreft, dat kan je gemakkelijk opzoeken op de websites van de verschillende zenders. De indruk die ik krijg is dat het uitzenden er bijna 24uur gebeurt en dat de oeverloze en tot vervelens toe herhalingen die ze hier in primetime uitzenden daar rond de middag draaien om in prime time plaats te maken voor nieuwe (en meestal ook betere) shows dan hier in het Belgische. Maar goed, dit is een andere discussie. En om hierop te antwoorden: 'Die middagprogrammatie bestaat vaak uit van die series die je net zo goed zonder beeld kan bekijken.', ik kan me niet herinneren wanneer ik het laatst iets gezien heb waar ik niet half naar kan kijken. Nee zelfs Lost niet, ook dit kan ik met een half oog bekijken.

Maar ik ben dus geen authoriteit. Ik heb mijn herinneringen, mijn indrukken en mijn conclussies. Je maakt er van wat je zelf wil.

Bij deze wil ik ook meteen een oproep doen om de Sci-Fi Channel naar België te halen. Lang leve science fiction!

27 september 2006

Amerika, herinneringen, jeugd, Media, tv, verleden

back to top