Nu ik met de meer praktische zaken van mijn stage in India bezig ben begint de gezonde twijfel en schrik op te duiken.
Ik ga voor twee maanden naar een vreemde stad in een vreemd land. Helemaal alleen. Ik heb een beetje een fobie van grootsteden en dan ga ik nu naar de miljoenen stad Chennai, als vreemdeling.
Ik ben ooit overvallen, in Mechelen aan het station, ik ben ook al heel vaak lastig gevallen in mijn studie jaren in het Mechelse. En dan zijn er de voorvallen met vrienden en familie. Allemaal in eigen stad, het blijft wel hangen. Update: Even ter verduidelijking, het gaat hier niet om zaken tussen mij en familie/vrienden maar om gelijkaardige zaken die familie en vrienden hebben meegemaakt, voornamelijk in het Mechelse. Ik heb nog steeds een gezonde relatie met de familie. Blijkbaar waren er enkele misinterpretaties.
Wat voor een gemakkelijk doelwit ben ik dan niet als toeristje in dergelijk wereldstad. Mijn grootste schrik natuurlijk is dat ze gaan lopen met al mijn fotomateriaal. Ik ga het wel laten verzekeren, maar het materiaal op zich is niet zo het probleem, de mogelijkheid dat ik al mijn foto's zal kwijt zijn knaagt echt. Maar ik vrees dat ik - als het zover is - niet de kans zal krijgen om mijn geheugenkaartjes terug te vragen.
Ach ja, niet te veel bij stilstaan en gewoon verder plannen.