De voorbije maanden heb ik behoorlijk intensief gefotografeerd, waardoor ik mijn materiaal vrij intiem heb leren kennen. Ja, het is een aparte relatie, met je fotomateriaal. Om maar te zeggen dat hetgeen in mijn fototas het toch niet helemaal doet voor mij.
Een algemeen kenmerk, en ik spreek nu vooral over mijn lenzen, is dat ze te traag en te onnauwkeurig zijn. Het zou mij niet misstaan om wat betrouwbaardere lenzen te hebben. Dit gaat vooral op voor donkerder lichtomstandigheden. Ik denk dat mijn Sigma 70-200 nog de nauwkeurigste is, maar daar zit ik dan weer met andere problemen. Laat ik anders het lijstje eens aflopen. Te beginnen met mijn niet meer zo nieuw Nikon D200 body.
<!--more-->Nikon D200
Een zeer uitgebreide kennis van body's heb ik niet, mijn eerste digitale reflex is een Nikon D70. Die heeft duidelijk zijn diensten bewezen en nu ik mijn D200 gewoon ben zou ik nooit een stap terug kunnen nemen. Ook de D80 heb ik al in mijn handen gehad. En hoewel het zeer bekend aanvoelt, blijf ik toch liever bij mijn D200.
Ik durf zelfs zeggen dat de D200 een enorm, zalig gemak is om mee te werken. Al de sneltoetsen maken het leven een stuk gemakkelijker. Ook het materiaal van de behuizing en de bouw zorgen er voor dat het toestel enorm goed in de hand ligt. En stofvrij is gene zever. 2 maanden hebben we samen in het stof en fijn zand gezeten. Ik heb mijn hersenen eruit geniesd aan de D200 is niets. Zelfs geen stofje op de sensor.
Ik heb de mijne meteen gekocht met de battery-pack (MB-D200). De eerste dagen heb ik hem niet echt gebruikt. In mijn hoofd was het enkel nuttig tijdens langere reportages waarbij de extra batterij goed van pas zou komen, zo voor tussen door is het maar extra gewicht.
Voor mijn eerste reportage met dit toestel heb ik de pack er op geschroefd om hem er nooit meer af te halen. Het toestel ligt mij nog beter in de hand. De pack zorgt voor meer evenwicht en extra steun tegen de pols. Veel steviger als je het mij vraagt. Ook de verticale grip die je dan kan gebruiken wil ik nooit meer afstaan. Zeker als er een telelens op geschroefd zit is de extra steun meer dan welkom.
Het enige echte nadeel is dat je de focus velden niet gemakkelijk kan aanpassen als je verticaal aan het werk bent. Of toch niet via het wieltje op de achterkant van de toestel. De afstand is te groot. Op de grip zelf staat een knop waar je wél gemakkelijk aan kan met je duim - AF-ON. Via het menu van de D200 kan je instellen wat deze moet doen. Bij mij, in combinatie met het voorste scrollwieltje (op de grip uiteraard), kan ik de focusvelden doorlopen. Iets omslachtiger dan met het 4-wegswieltje, maar beter dan niets.
Technisch en beeldkwalitatief gezien is dan weer andere soep. Niet dat ik er veel van ken, maar ik weet wat ik zie. Bij mijn D70 liet ik de witbalans altijd op automatisch staan. Dat gaf voor mij goede resultaten waar ik gemakkelijk mee verder kon. De D200 zit er helaas veel te vaak naast. Zelfs in daglicht krijg ik soms verkeerde kleuren. Jammer genoeg zit het automatisme van de D70 nog in mij waardoor ik vaak mijn witbalans vergeet te veranderen eens ik in andere lichtomstandigheden zit.
Daarnaast is er nog het puntje ruis. Ruis is en blijft voorlopig een probleem voor alle Nikon toestellen. Of het beter is dan de D70 kan ik moeilijk zeggen. Twee zaken vallen me op. Ten eerst heb ik het gevoel dat er veel meer ruis aanwezig is, maar dit kan gewoon liggen aan het feit dat er meer pixels zijn waardoor er dus meer ruis inzit. Het uiteindelijke resultaat is meestal wel in orde.
Ik heb dan weer wel de indruk dat de D200 het beter doet dan de D70 op hogere ISO waarden (800 en meer). Met de D70 durfde ik al eens een te lage is gebruiken waardoor mijn beelden een stop onderbelicht waren. In RAW was dit gemakkelijk op te vangen. Als ik dit bij mij D200 doe lijkt het resultaat slechter (meer ruis) dan als ik gewoon op ISO 800 of 1600 zou gewerkt hebben met een goede belichting.
Al bij al een zeer degelijk toestel. Had mijn kennis groot genoeg geweest toen ik begon met fotografie was ik misschien de Canon toer opgegaan hoewel ik de body's maar niets vind. Nikon werkt veel aangenamer. Natuurlijk, er is ook nog de nieuwere Fujifilm S5 PRO. Dezelfde body van de D200 maar een ietwat betere sensor. Ik had beter wat gewacht.
Tokina 12-24mm f4
Wellicht een van mijn meest nauwkeurig lenzen. Hij is alleen wat traag en lawaaierig zo zonder Silent Wave technologiën. Maar voor de omstandigheden waarvoor je een lens als deze gebruikt is dat ruim voldoende. En dan nog is hij niet zo extreem traag, ik heb hem voor heel wat foto's gebruikt dit weekend tijden de Batizado.
Het geeft leuke effecten als je zo dicht op je onderwerp kan staan met deze lens. Het spijtige is dat hij niet zo lichtsterk is. Uiteindelijk valt f4 nog wel mee. Maar soms wil je toch net dat ietsje extra. Nu als je binnen bezig bent is 12mm meestal wat veel, zelf zoem ik gewoonlijk in vanaf halverwege tot 24mm in dergelijke situaties. Daarvoor bestaan er dan weer betere lenzen.
Prijs - kwaliteit gezien zeker de moeite. Ik zou hem aan idereen aanraden die wat wil experimenteren met groothoek. Vooral als het om stad en landschappen gaat.
Sigma 30mm f1.4
Een snel, compact en lichtsterke lens. Een zeer aangenaam bereik. Ideaal voor op wandel en meestal mijn standaard lens. Jammer dat hij niet al te nauwkeurig is. Niets is vervelender dan een onbetrouwbare lens.
Ik ben een autofocus gebruiker. Het bestaat, het is gemakkelijk dus waarom niet. Als ik mijn foto's zelf moet scherpstellen zit ik er meestal naast. Zeker als ik al enkele uren bezig ben. Een mens begint daar scheel van te zien. Ik heb dan ook graag dat mijn lenzen correct focussen, het is toch de bedoeling dat ik daar niet meer bij moet stilstaan.
De 30mm is niet betrouwbaar. Of toch niet in donkerder omstandigheden. Nochtans, met zo een f1.4 zou je denken dat ie er voor gemaakt is. Meer dan eens zit de focus er net naast. En hoe sneller uw onderwerp beweegt - zoals tijdens sport - hoe vaker hij er naast zit. Maar ook met stilstaande onderwerpen heeft hij het geregeld lastig, zeker als er geen zeer duidelijk rand is waar ie op kan focussen.
Nu ik heb ontdekt dat dit probleem zich vaker voordoet als ik langs de zijkanten focus, misschien omdat het focusveld wat kleiner is? Ik heb eens overgeschakeld naar 7-punts velden in plaats van 11. Hierdoor worden de velden groter, maar echt een verschil lijkt het niet te maken. De boodschap is dus centraal focusen en dan herpositioneren voor de juiste compositie.
Zou ik hem aan idereen aanraden? Nee, absoluut niet. Hoewel hij degelijk resultaten oplevert (soms zeer goede zelfs) als er genoeg licht is zorgt hij toch voor heel wat frustratie. Zeker als je veeleisend bent zoals ik. Je moet constant opletten dat hij juist aan het focussen is. En in reportge omstandigheden zijn er geen tweede kansen.
Nikkor 50mm f1.8
Hier hoef ik niet veel meer over te vertellen denk ik. Iedereen kent hem wel (en de meeste hebben hem zelf ook). Een ideale portret lens. Veel meer valt er niet te zeggen. Scherp, mooi detail, mooie dieptescherpte, compact, lichtsterk, ... Mooie resultaten verzekerd. Meer dan zijn geld waard.
Ook in stadsomgeving vind ik het een zeer aangename lens om mee te werken. Je valt minder op omwille van de grote (met een reflex val je altijd op). Je hoeft net dat ietsje minder dicht bij de mensen te komen.
Het is uiteraard ook niet de snelste lens. Maar opnieuw heb je betere opties als je snel en flexibel moet zijn. Vreemd genoeg heb ik dit weekend voor het eerst gemerkt dat hij in donkere omstandigheden toch ook niet heel zuiver focust. Maar nog steeds beter dan de 30mm.
Sigma 70-200mm f2.8
Tot slot mijn telelens. Deze blijft eigenlijk het meest in mijn tas zitten. Ik draag hem uiteraard ook niet overal mee naartoe. Het is een zwaar ding en meestal kom ik toe met bovenvermelde lenzen. Natuurlijk is het wel eens leuk om te gebruiken. Vooral omdat je je dan minder moet verplaatsen. Ideaal dus om even 'op adem' te komen.
Gewoonlijk gebruik ik deze lens (in reportage omstandigheden) om wat portretachtige dingen te doen. Wat dan een leuke afwisseling vormt met andere beelden. Je kan er vaker meer individuele emomties mee vangen. Uiteraard is dit ook een voorkeurslens tijden optredens en andere podiumkunsten, sport en andere zaken waar je op een respectabele afstand staat van je onderwerp.
Het is een snelle lens en hij focust prima. Het geeft ook zeer scherpe resultaten. Als ik hierbij onscherpe resultaten heb ligt dit gewoonlijk aan mezelf. In donkere omstandigheden (bv. podium) omdat ik de lens niet stilgenoeg kan houden, buiten (bv. tijdens een sportwedstrijd) omdat ik niet snel genoeg ben om mijn onderwerp te volgen (waardoor er op verkeerde zaken gefocust wordt).
Slot
Kortom heb ik niet ongelooflijk te klagen. Misschien heb ik er wel een beetje spijt van dat ik net iets te vroeg de D200 gekocht heb. Maar had ik gewacht op de Fuji S5 Pro had ik met mijn D70 in India gezeten, wat hij niet zou overleefd hebben.
Zodra ik het geld heb vervang ik de 30mm wel door een Nikkor 17-55mm f2.8. Hoe plezant het ook moge zijn om te werken op dat bereik (en met de lens zelf), ik raak er alleen maar door gefrustreerd. Of ik hem wegdoe weet ik niet, misschien voor als ik op wandel ben.
Plus de flexibiliteit van de zoom. Zo constant wisselen tussen drie lenzen als elke seconde telt is niet zo evident.