Na mijn eerste dag in Auroville had ik al een aantal interessante mensen ontmoet waardoor ik mijn verblijf meteen met 2 dagen verlengd heb. Moeilijk was het niet om nieuwe mensen te ontmoeten. Mensen van alle nationaliteiten.
Zo ben ik onder andere uitgenodigd om een echte Indische trouw. Een vrouw uit Engeland was er om haar zoon te bezoeken. Hij woont al 12 jaar - als ik me niet vergis - in Auroville en heeft een schone Indische ontmoet en ging trouwen het weekend nadat ik ben aangekomen. Ik heb vriendelijk moeten weigeren gezien ik normaal al weg zou zijn.
<!--more-->New Creation School
Eén van de mensen die ik er ontmoette was de Amerikaan R. Hij is al jaren actief in India (10 jaar dacht ik), hij heeft er een school en een weeshuis opgezet. Zelf woont hij ook in India, de oudste jongens mogen bij hem inwonen om meer verantwoordelijkheid en dergelijke bij te leren.
Hij was in Auroville op zoek naar sponsoring voor een nieuw project. Het is dankzij hem dat ik een kijkje mocht nemen in het wetenschappelijk onderzoekscentrum van Auroville en dat ik mee kon gaan naar de 'New Creation School'.
De New Creation School is een school in Auroville voor de kinderen uit omliggende dorpen. De school is gratis, tweetalig en praktisch. Doel van de school is er voor zorgen dat de leerlingen ook iets anders mee hebben dan academische kennis want ze beseffen dat er maar een minderheid is die verder kan studeren. Zelfs in deze school - een gratis school - worden de kinderen van zodra ze er oud genoeg uitzien weggeplukt om te gaan werken.
Samen met R. heb ik een rondleiding gekregen in de klaslokalen, de workshops en de speelterreinen. De volgende dag mocht ik teruggaan om er een uitgebreide fotoreportage maken.
Het is hier, in deze school aan de andere kant van de wereld dat ik een quasi buur ontmoet. Ik kende N. natuurlijk nog niet, ze vroeg naar mijn foto's en we praatten wat - in het Engels uiteraard - tot bleek dat we beiden uit Antwerpen kwamen. Zij was er voor een totaal van zes maanden als vrijwilliger naartoe getrokken om er les te geven.
De Tandarts
De dag op school was normaal mijn voorlaatste dag in Auroville, maar omdat ik toch nog enkele dagen te vullen had en er meer te doen was dan in het tehuis heb ik maar besloten om enkele dagen langer te blijven.
Het is via N. dat ik L. heb ontmoet. Een tandarts die - eveneens vrijwillig - voor de 'Dental Clinic' van Auroville werkt. Ze gaat met een minimum aan materiaal en een assistent naar de verschillende scholen en dorpen in de omgeving.
Er wordt een algemene controle gedaan van de tanden van de kinderen en in een boekje wordt bijgehouden welke kinderen waar gaatjes hebben. Op een ander moment worden de gaatjes gratis of tegen een kleine vergoeding - dankzij voldoende sponsors - gekuist en gevuld. Op de scholen wordt ook nog eens les gegeven over tandhygiëne.
L. was zo vriendelijk om mij een paar keer mee te nemen om fotoreportages te maken. Leerrijk en plezant.
Bezoek
Na mijn avonturen in Auroville moest ik mij snel terug richting het tehuis begeven. Eerst met een taxi naar Pondicherry, om de prijs wat te verlichten heb ik samen kunnen rijden met anderen. Van daar een bus terug naar Chennai en dan met een Riksjaw naar het tehuis waar ik met open armen ontvangen werd.
De volgende dag was een beetje met de duimen draaien en zenuwachtig rondlopen. Mijn vader en zus zouden 's avonds aankomen in Chennai. De laatste 10 dagen zouden we samen een beetje rondreizen naar het Zuiden toe.
Eigenlijk hadden we helemaal naar het tipke van India willen reizen, het is er naar verluidt enorm knap om te zien, maar we zouden hiermee al meer dan twee dagen aan reizen alleen verliezen. Dan blijft er niet veel meer over van de 10 om te goeie te ontdekken, tenzij je er mee kan leven om elke dag in een andere stad te zijn.
Uiteindelijk waren we van plan de dag na hun aankomst te vertrekken naar Pondicherry maar er was een algemene staking van bus, taxi en rikshaw. Dan maar een dagje doorbrengen in het tehuis. Na een paar dagen Pondicherry zijn we doorgereden naar Auroville. Hier werd ik opnieuw met open armen ontvangen. Alle vrienden die ik gemaakt had waren er nog wat het toekomen in een vreemde plek wel aangenaam maakt.
Onze tijd in Auroville hebben we gebruikt om te relaxen. De zus wou een beetje op het strand liggen en bruinen, we hebben Ayurvedische massages genoten, (non-alcoholische) cocktails gedronken en geluierd. Ik ben nog een middag meegegaan met L. naar een school waarvan een deel van mijn eindwerk het resultaat is.
Na Auroville zijn we terug naar Pondicherry gegaan om er de bus naar Mamallapuram te nemen. Hier zijn we maar twee nachten gebeleven. We hebben even de toerist uitgehangen in de winkeltjes. Ik heb mezelf een paar olifanten gekocht, en nog een cadeautje voor de vriendin. Als je mooi zilver wil en lekkere vis wil eten moet je in Mamallapuram zijn.
Hierna zijn we terug naar het tehuis gegaan om onze laatste dagen in Chennai door te brengen. We hebben het nationaal park bezocht, een slangenboerderij, het centraal station én het fort.
Toen we het fort wouden binnenwandelen bleek dat we aan de verkeerde kant waren. Toeristen moesten blijkbaar langs helemaal de andere kant binnen. Na wat discussie tussen de militairen die op post stonden, kwam er iemand tussen - schijnbaar een gewone burger - en zei dat het goed was en dat we door mochten. 'Please write down your name here. And please do not take pictures'. Na een dik uur in het fort rondlopen, het museum bezocht te hebben enz kwamen we aan de hoofdingang. Alles toeristen die er binnen wouden werden gescand, moesten door metaaldetectors en de inhoud van hun rugzak werd nagekeken. We hebben toch even moeten lachen dat we er aan de andere kant, de dienstingang, gewoon zo werden doorgelaten. Tight Security.
Onze laatste dag hebben we een beetje geshopt in het winkelcentrum. CD's en boeken aan minder dan de helft van wat ze hier kosten. 's Middags hebben we Sundar - de opvoeder van het tehuis - bij wijze van bedanking getrakteerd op een uitgebreide lunch in een favoriet restaurant.
The End