Nee, ik ben niet doodgegaan. Ik ben wel vroegtijdig gestopt. Tot de 30km waren er buiten wat beginnende stijfheid, kou en nattigheid geen ernstige problemen. Daarna begon de stijfheid zich wat meer vast te hechten en begon er een enorme verveling toe te slaan. Ik ben ergens tussen de 30km post en de 40km post gestopt. Ik zag het nut er niet van in om nog een klein uur door te gaan met de gedachte van op de volgende post te stoppen, dus heb ik het maar voor bekeken gehouden.
Er zijn zaken waarvoor ik mij kan en wil inzetten. Wandelen is daar duidelijk niet één van. Naast de stijfheid had ik er ook niet echt meer goesting in, wandelen is saai. Zeker als je voor het grootste deel alleen wandelt. Komt daar bij dat ik het niet echt zag zitten om aan te komen op de 40km post om vervolgens nog eens anderhalf keer dezelfde afstand te wandelen. Nog eens zo een 12 uur.
Als ik ooit nog eens zou mee doen dan liefst in een grote groep, zorg ik er voor dat ik iets te doen heb onder weg, doe ik andere schoenen aan (nu had ik mijn stapschoenen van de Mont Blanc aan, die veel te stijf zijn waardoor ik iets door de knieën gebogen moest wandelen), zorg ik er voor dat mijn benen iets steviger zijn. Het wordt dringend tijd om terug wat te sporten, hoewel er conditie gewijs geen problemen waren.
Chapeau overigens aan een hele hoop mensen daar. Het tempo lag behoorlijk hoog en ik stond versteld van het tempo van bepaalde mensen waarvan je eerder verwacht dat ze wat meer op gemak zouden wandelen. Het is vreemd ook hoeveel mensen tot stukken in de nacht voor hun deur zitten om te kijken naar een voort strompelende massa.