Een alternatief voor de eerste uit de reeks. Geen idee meer waarom ik niet voor deze ben gegaan.
De laatste uit de reeks. Eveneens een favoriet, eigenlijk een verticale versie van Having a Smoke (die ik toch beter vind, maar ja, compromissen ten voordele van de reeks).
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
Mijn favoriet uit de reeks denk ik. De jury had vooral aandacht voor de achtergrond bij deze foto.
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
De vierde uit de reeks. Hier hebben ze niet echt over gesproken. Zelf was ik er niet helemaal van overtuigd, (ik had liever eentje zoals in A Killing, maar dat paste helemaal niet. Totdat ik de grote print voor mij zag, dan komt ie toch vrij sterk over.
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
De derde uit de reeks. Deze sprong er wat uit voor hen denk ik, want met deze foto zijn ze begonnen. Begrijpelijk ook want het is een vrij grote open ruimte. Een witte vlek bijna. Hier zagen ze nog wel een lamp bij hangen of iets dergelijks. Dan had het een veel sterker portret geweest. Moeilijk tegen te spreken natuurlijk.
Ook hier had ik een paar andere beelden die ik qua sfeer beter vond. Maar deze paste beter, plus haar blik hier is sterker dan op de andere foto's.
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
De tweede van de reeks. Mijn zelfportret. De bedoeling was mij zowat onherkendbaar te maken door onder ander mijn gezicht niet rechtstreeks te blichten. Deze foto hadden ze gebruikt als voorbeeld voor het te veel zwart soms. Zo zeiden ze dat het professioneler zou overkomen als je mijn rechterbeen los kwam van de zetel. Maar hier ligt het dus aan de print, want op mijn (gecalibreerd) scherm is er een duidelijk onderscheid tussen mijn benen en de zetel.
Achteraf gezien had ik er toch een aantal opnieuw moeten maken en had de reeks nu meer als voorstudie moeten dienen.
Ik was aanvankelijk niet zo tevreden van deze foto (reeks) van mezelf. Maar na het samenstellen van de volledige reeks en zeker na het zien van de grote prints (langste zijde 45cm)was ik best wel tevreden. Uiteindelijk vind ik hem ook beter dan de eerste en derde foto (voor morgen).
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
Zo, de eerste van mijn eindwerk. Ik had niet echt nagedacth over een naam voor de reeks dus ik ga het gemakkelijkheidshalve houden op Noir. Ik heb blijkbaar ook vrij hoge verwachtingen gecreëerd bij sommige mensen met mijn uitleg, bij deze wil ik die verwachting een beetje doorprikken. Hopelijk zal je niet te teleurgesteld zijn.
Over deze foto hebben ze niet echt gesproken, hoewel ze deze wel een beetje in dezelfde lijn legden als de derde uit de reeks, te weinig inkleding. Zelf is het niet echt de foto die ik in de reeks wou steken, maar om een goed geheel te vormen moet je vaak een compromis sluiten en een foto die je minder vind (dan een andere) er in steken ten voordele van de reeks. Mijn (twee andere) favoriet(en) zet ik later nog wel eens online.
Ik heb ook net de hele reeks nog eens overlopen op de computer, en de foto die ze gebruikten als voorbeeld van te veel zwart: wel blijkbaar zit er in mijn beeld (op mijn gecallibreerd scherm) wel redelijk wat detail. De fout ligt dus in het labo, waar ze die detail er niet hebben uitgehaald. Natuurlijk is dit geen uitvlucht (bij ons toch niet) want (zo beweren ze toch) da moet je dat maar zien en weigeren om te betalen. Tjah. Vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan, hoewel ik dit toch al 1 keer gedaan heb (mijn zwart-wit foto's waren bruin/sepia, wat ook meer opvalt dan een detail dat bijna niet te zien is).
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing. Model: Moniek.
Voor de techneuten, alle foto's - zowel binnen als buiten - zijn gemaakt met mijn enigste lichtbron (naast daglicht buiten): mijn SB-600 flits in slave-mode.
↑ back to top