Zucht. Een druk weekend achter de rug, en ben nu net terug van mijn jury. Vandaag besteed ik aan niets doen en opruimen. De week voor een jury heeft alles nogal de neiging om te blijven rond slingeren.
Mijn jury was eigenlijk nog wel redelijk, behalve mijn stilleven dan. Maar in het kader van mijn vorige jury, dat behoorlijk slecht was, was het vandaag eigenlijk een beetje teleurstellend gezien ik nog het een en ander op te halen had. Behoorlijk vervelend zo maar twee jury. Als het tegenvalt heb je maar één kans om op te halen. Hadden ze iets milder geweest op mijn stilleven had ik goed gezeten, maar nu sta ik eigenlijk nog steeds net negatief. Denk ik. Alles zal dus van mijn eindwerk afhangen (waar, als ik op tijd begin, ik wel vertrouwen in heb).
In bovestaande foto zouden de woorden "emotie, herinnering en actie" in terug te vinden moeten zijn. Ze vonden het een sterk en dramatisch beeld, maar gezien de dramatiek was de afdruk eigenlijk nog iets te grijs (wat ik zelf absolute kwatsch vind, maar goed). En ja, technisch moet het ook goed dus daar verlies je dan weer veel punten mee.
Mijn kleuren foto van Isanbul was prima, de zwart-wit foto was ok. Vreemd, gezien ik meestal omgekeerde reacties kreeg.
Verder was er nog architectuur (op dia, met TC) dat dik in orde was. Ik zal eens zien om een scan te maken. Mijn sportportret was ook prima (komt later wel). Mijn mode reeks daarentegen was iets minder. Een mengeling van sterke en minder goede beelden, wat uitbalanceert op een matig cijfer. Jammer, want eigenlijk was ik er zelf wel een beetje tevreden over, wat absoluut niet vaak gebeurt.
Tot slot was het licht van mijn stilleven niet goed. Het paste niet bij het beeld dat ik probeerde te maken, 't is dat ze zo goed weten wat ik in mijn hoofd heb. Het vervelende hieraan is dat ik twee slechte cijfers krijg (eentje voor de dia en eentje voor de aafdruk) terwijl het eigenlijk twee keer over dezelfde foto gaat. Hopelijk houden ze hier rekening mee bij het optellen.
Al bij al niet slecht, maar toch teleurgesteld. Dan ga ik nu een boterham eten en naar een disfunctioneel familie kijken. Oh, en vorige keer helemaal vergeten. Ik heb nog een album van Istanbul opgezet, voor zij die meer willen.
Ik ben al sinds gisteren terug thuis, maar de vermoeidheid heeft me geveld en heb ik vandaag pas de tijd gehad om de foto's van Istanbul eens door te nemen. Ik heb er al bij al niet zo heel veel genomen. Het was eigenlijk een beetje een tegenvaller (ook fotografisch). Hadden we er wat langer geweest en had ik wat meer tijd gehad om op mijn eentje te ontdekken had ik ongetwijfeld interessantere foto's kunnen maken. Ik heb eigenlijk maar een kleine 2 uur echt alleen rondgewandeld. Maar dat mag ik niet zeggen natuurlijk, als fotograaf moet je maar kunnen werken met de tijd die je hebt.
Uiteraard was Istanbul niet zomaar een vrij reisje. Er hangt nog een opdracht (en een prijs) aan vast. We moeten zowel een zwart-wit als een kleuren foto hebben als sfeerbeeld van Istanbul. Ik geloof dat ik dit beeld voor zwart-wit ga gebruiken. Maar ik zal het nog eens te goei moeten bekijken. Voor ?©?©n keer mogen jullie als bezoeker meekiezen wat het wordt.
Vandaag jury gehad. Het was helemaal niet goed. Niet geheel onverwacht, hoewel ik het minder erg had ingeschat. Blijkbaar heeft het verhuizen enzo zwaarder doorgewogen dan verwacht. Ze beweerden althans te kunnen zien aan mijn foto's dat ik niet helemaal geconcentreerd was, ze hadden het niet verwacht. Langs de andere, ze zijn meer gewoon van mij wat dan weer in mijn voordeel spreekt. Ik zal ze met de volgende jury van hun stoel blazen.
E?©n van de opdrachten was een portret in interieur, daarvoor heb ik bovenstaande foto gemaakt. Ik had de opdracht blijkbaar iets te simplistisch opgevat, er ontbrak wat ruimtelijkheid. Maar wel een heel schoon portret. Had de opdracht vrij portret geweest had ik al mijn punten gekregen, helaas was dit niet het geval. Ik ben er zelf eigenlijk wel een beetje trots op. Ik vind het persoonlijk een van mijn betere portretten. We moesten zowel een kleur als een zwart-wit versie meenemen, vandaar dat je de twee krijgt.
Meer lichaam, minder abstract.
Eveneens een opdracht was lichaam abstract. De eigenlijke foto dat ik had afgegeven was niet zo goed en wel niet waardig genoeg om te vertonen. Dan maar deze..
Cirac is een oude (een van de eerste) platenwinkel in Leuven, ondertussen al gesloten. Deze man, Jean-Pierre Mommens, is/was de eigenaar en werd voor de Veto van deze wee geÔø?nterviewd. Hij verandert nog regelmatig zijn etalage met talloze zelfgemaakte foto's van de grootste Jazzmizikanten ooit geboren. Ga zeker eens langs (Diestsestraat 219).
Nog eentje van toen ik enekel maanden geleden ben gaan spotten met een vriend. Ik had niet alleen het geluk van de grote vliegtuigen te zien, er was zelfs een militaire vlucht.
Oh, en het was me zelf even ontgaan, maar ik ben nu meer dan een jaar aan het fotobloggen!
Hier de eerste uit mijn Insomnia reeks. Insomnia fo slapeloosheid is het thema van mijn eindwerk. Op mijn blog kan je meer info vinden over de reeks.
De overige foto's:
Insomnia 1
Insomnia 2
Insomnia 3
Insomnia 4 (ben je nu aan het bekijken)
Het jaar is om. Of bijna toch. Deze week nog enkele lessen, maar hoofdzakelijk is alles gedaan. Deze week hebben we dan ook onze laaste foto moeten afgeven, namelijk hond met baas. Veel moeite heb ik er niet ingestoken want ik ben de laatste tijd nogal druk bezig met mijn eindwerk. Veel ga ik er nog niet over zeggen buiten dan dat we een conceptreeks moeten afgeven met vier foto's. Jury is dinsdag een week. Spannend.
Deze foto heb ik gebruikt in mijn zelfportret van gisteren.
↑ back to top