Eigenlijk wou ik hier al een tijdje geleden iets over vertellen, ik word vader, waarom zou ik dat willen verzwijgen van de wereld. Maar er hield mij altijd iets tegen. Nog even afwachten, nog niet té enthousiast doen. Ook nu twijfelde ik of ik er wel over zou schrijven, maar dit is de gemakkelijkste weg om iedereen die geïnteresseerd is op de hoogte te houden. Zo hoeven we ons verhaal maar één keer te vertellen.
De baby op 10 weken.
Het is eigenlijk van in het begin al een niet zo evidente zwangerschap. Al van vrij vroeg in de zwangerschap heeft mijn vriendin harde buiken, wat quasi hetzelfde is als weeën. Dit heeft gelukkig geen invloed op de ontwikkeling van de baby, maar dit heeft wel zijn naslag op de cervix (baarmoederhals), het poortje dat alles dicht houdt zeg maar.
In het begin was die een goede 5 cm dik. Wat goed is. Maar we hebben die zien krimpen over de weken heen naar iets meer dan 3 cm. Nog steeds niets alarmerend, maar toch. Het is pas bij 2.5 cm dat we mogen panikeren.
Maar door de samentrekkingen van de buik en de zwaartekracht en andere invloeden, is er ook funneling ontstaan. Een soort van tunneltje door de cervix van binnenuit (waar het kindje zit). Op de echo lijkt het alsof er een dikke worm zich door de cervix aan het graven is. Die funneling is altijd vrij klein gebleven, juist maar een teken van de vroege weeën.
De baby op 16 weken
Maar gezien de situatie gingen we wekelijks op controle. Twee weken geleden bleek dat de funneling 1cm diep was geworden. Op een dikte van 3.5 cm schiet er op die plek dan maar 2.5 cm meer over.
Maandag avond (27/07/09) was er iets gebeurd dat mijn vriendin nog niet gevoeld had dus besloten we naar het ziekenhuis te bellen. We mochten langs voor een controle, nochtans maakten we ons voor één keer geen zorgen.
Bleek dat op 1 week tijd de funneling een stuk dieper is geworden. Ondertussen schiet er op die gevoelige plek nauwelijks 1 cm over.
Mijn vriendin ligt dus nu plat in bed, zo wordt de zwaartekracht alvast uitgeschakeld. Ze moet alvast de komende 3 weken in het ziekenhuis blijven. Ze krijgt weeënremmers, spierontspanners, hormonen en medicatie om infecties te voorkomen. Ons eerste doel is de 28 weken halen.
Een cervix meeting (de lengte van de stippellijn) met een kleine funneling (het driehoekje links boven de stippellijn)
Oorspronkelijk was er sprake van na deze 3 weken te verhuizen naar een universitair ziekenhuis, maar ondertussen is besloten dat ze in de loop van volgende week zal verhuizen. Stel dat de bevalling zou ingaan dan is ze beter af daar waar ze haar meteen het beste kunnen bieden dan wanneer ze tussendoor nog zou moeten verhuizen.
Een cerclage zetten (dichtnaaien) kunnen ze niet doen omdat het risico om de vliezen te breken veel te groot is. Ook een nieuwe meting van de cervix houdt dezelfde risico's in. Met andere woorden, we viegen op eht moment blind en we kunnen niet veel meer doen dan hopen en wachten.
We wisten al een tijdje dat ze zou moeten opgenomen worden, maar hadden toch gedacht de 30 weken te halen.
Ondertussen zijn we 25 weken ver. Met de baby is het prima, zoals het er nu voorstaat hebben we een gezond dochtertje.
Een 3D echo van de baby op 23 weken
Bedankt ook aan al de mensen die het nieuws reeds via andere kanalen hebben ontvangen en hun steun betuigd hebben. Er kwamen een aantal reacties uit onverwachte hoek en dat is altijd plezant.