We zijn er bijna, nog 4 weken tot het einde van de zwangerschap. We hadden eerlijk gezegd nooit gedacht dat we zo ver zouden komen. Een dikke 10 weken geleden lag mijn vriendin in het ziekenhuis en had ze weeënremmers en spierontspanners nodig.
Na een paar weken observatie in het ziekenhuis is ze om verschillende redenen ingetrokken bij haar ouders voor de verdere opvolging. Nu is ze terug thuis. Bij mij.
Van de artsen hebben we heel wat verschillende reacties gehad, iedereen heeft zijn mening, maar niemand had gedacht dat we zo ver zouden komen. Een klein raadsel. Het blijft toch iets onvoorspelbaar.
We hebben heel wat stress gehad de voorbije weken en eindelijk kunnen we die gejaagde stress vervangen door een iets gezondere spanning en stress. Pas op, juichen doen we nog niet, maar we hebben toch iets meer ruimte om de ademen.
Als het goed blijft gaan zijn we binnen dit en vier weken met ééntje meer hier thuis. Haar bedje en andere spulletjes staan alvast klaar.
De meter, mijn zus, die dit weekend voor 3 maanden vertrokken is naar Equador, heeft alvast haar cadeau binnengedaan.
