Er lijkt weinig verandering te komen in de zwangerschap. De situatie is nog steeds dezelfde als toen we in het ziekenhuis toekwamen. De harde buiken blijven opkomen, de één al wat feller dan de andere.
Deze week zijn er weer twee controle echo's uitgevoerd en daarop konden we zien dat de tunnel er nog steeds is, maar dat het ook niet erger is geworden. Het enige dat groeit is de baby. 1,3 kg ondertussen. Als ze aan dit tempo blijft groeien zullen we een stevige dochter hebben tegen het einde van de zwangerschap.
Ondertussen worden er wel nog elke dag TOCO's uitgevoerd. Een monitor waarop de hartslag van de baby wordt gemeten en de sterke van de harde buiken. Daar komt dan een getal op waarvan ik géén idee heb wat het uitdrukt. Het enige dat ik wél weet is dat 20 normaal is en 40 à 50 al behoorlijk pijnlijk kan zijn. Er worden ook van die mooie grafiekjes uitgeprint. (Zie ook de foto).
Die TOCO's zien er over het algemeen ook goed uit, aldus de gynaecoloog, met af en toe een piek. Hij spreekt al heel voorzichtig over de mogelijkheid dat mijn vriendin terug naar huis mag komen. Uiteindelijk doen ze op dit moment niets extra dan dat ze thuis zou kunnen doen. De hormonen die ze krijgt kan ze thuis blijven nemen, en in bed liggen kan er op een iets aangenamere manier. In het slechtste geval, bij zeer pijnlijke buiken, kan ze altijd een weeënremmer nemen. Van het moment dat dit er opvallend veel zijn is het terug richting ziekenhuis.
Het enige probleem is dat ik 4 dagen niet thuis ben en er moet iemand zijn om voor haar te zorgen, niet dat ze hulpeloos is, maar ze mag écht niet rondwandelen. Geen eten koken, geen boterhammeke smeren. Alles moet zo veel mogelijk binnen handbereik, en waar ze niet aan kan zou moeten gebracht worden. Ik overdrijf nu wel een beetje, maar de platte rust is enorm belangrijk. Een open vraagstuk dus.
Nog een paar dagen en we hebben ons eerste doel bereikt. 28 weken. Daarna kunnen we aftellen naar de volgende.
Een TOCO met links de hartslag van de baby en rechts de meeting van de harde buiken. Op het grafiekje zie je halverwege een piek.