De derde uit de reeks. Deze sprong er wat uit voor hen denk ik, want met deze foto zijn ze begonnen. Begrijpelijk ook want het is een vrij grote open ruimte. Een witte vlek bijna. Hier zagen ze nog wel een lamp bij hangen of iets dergelijks. Dan had het een veel sterker portret geweest. Moeilijk tegen te spreken natuurlijk.
Ook hier had ik een paar andere beelden die ik qua sfeer beter vond. Maar deze paste beter, plus haar blik hier is sterker dan op de andere foto's.
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
De tweede van de reeks. Mijn zelfportret. De bedoeling was mij zowat onherkendbaar te maken door onder ander mijn gezicht niet rechtstreeks te blichten. Deze foto hadden ze gebruikt als voorbeeld voor het te veel zwart soms. Zo zeiden ze dat het professioneler zou overkomen als je mijn rechterbeen los kwam van de zetel. Maar hier ligt het dus aan de print, want op mijn (gecalibreerd) scherm is er een duidelijk onderscheid tussen mijn benen en de zetel.
Achteraf gezien had ik er toch een aantal opnieuw moeten maken en had de reeks nu meer als voorstudie moeten dienen.
Ik was aanvankelijk niet zo tevreden van deze foto (reeks) van mezelf. Maar na het samenstellen van de volledige reeks en zeker na het zien van de grote prints (langste zijde 45cm)was ik best wel tevreden. Uiteindelijk vind ik hem ook beter dan de eerste en derde foto (voor morgen).
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing.
Zo, de eerste van mijn eindwerk. Ik had niet echt nagedacth over een naam voor de reeks dus ik ga het gemakkelijkheidshalve houden op Noir. Ik heb blijkbaar ook vrij hoge verwachtingen gecreëerd bij sommige mensen met mijn uitleg, bij deze wil ik die verwachting een beetje doorprikken. Hopelijk zal je niet te teleurgesteld zijn.
Over deze foto hebben ze niet echt gesproken, hoewel ze deze wel een beetje in dezelfde lijn legden als de derde uit de reeks, te weinig inkleding. Zelf is het niet echt de foto die ik in de reeks wou steken, maar om een goed geheel te vormen moet je vaak een compromis sluiten en een foto die je minder vind (dan een andere) er in steken ten voordele van de reeks. Mijn (twee andere) favoriet(en) zet ik later nog wel eens online.
Ik heb ook net de hele reeks nog eens overlopen op de computer, en de foto die ze gebruikten als voorbeeld van te veel zwart: wel blijkbaar zit er in mijn beeld (op mijn gecallibreerd scherm) wel redelijk wat detail. De fout ligt dus in het labo, waar ze die detail er niet hebben uitgehaald. Natuurlijk is dit geen uitvlucht (bij ons toch niet) want (zo beweren ze toch) da moet je dat maar zien en weigeren om te betalen. Tjah. Vaak gemakkelijker gezegd dan gedaan, hoewel ik dit toch al 1 keer gedaan heb (mijn zwart-wit foto's waren bruin/sepia, wat ook meer opvalt dan een detail dat bijna niet te zien is).
Meer uitleg over mijn eindwerk vind je terug bij A Killing. Model: Moniek.
Voor de techneuten, alle foto's - zowel binnen als buiten - zijn gemaakt met mijn enigste lichtbron (naast daglicht buiten): mijn SB-600 flits in slave-mode.
We waren er even uit om de site naar een nieuwe server te verhuizen, gelukkig is alles vlekkeloos verlopen.
Hier nog een foto die mijn eindreeks niet gehaald heeft. Mijn jury heb ik gisteren gehad, hoe het geweest is zal nog even afwachten zijn. Maar ik denk wel dat ik er door zal zijn, hoewel die ene slechte jury van einde maart nog wel wat schade kan veroorzaken.
Voor de geïnteresseerden wat uitleg over mijn eindwerk en de reactie van de jury:
Mijn eindwerk is een reeks (6) portretten geïnspireerd op de film noir. Ik wou op mijn eigen manier de kenmerken en de sfeer van de film noir in beeld brengen. En dit in een mordern kader. Ik was aanvankelijk begonnen met het uitwerken van een volledig verhaal met een scène per foto. Maar het voelde te veel aan als copiëren van wat ik al gezien had. Vandaar mijn keuze om het in portretten te doen. Verder wou ik ook 1 persoon per foto, waaronder ik per sé een zelfportret wou steken, een cameo als het ware. Daarnaast is evenwicht belangrijk om een gevoel van eenheid te creëren vandaar een volledig verticale reeks, 3 mannen, 3 vrouwen, 3 binnen, 3 buiten, enz...
De jury zelf was een beetje vreemd in eerste instantie. Mijn docenten van dit jaar hadden een bijrolletje en zeiden eigenlijk niets. Het waren de docenten die mij volgend jaar zouden begeleiden die het woord hadden (voornamelijk één van de twee). De reeks diende dus vooral als een ticket naar het laatste jaar, en niet echt om te tonen wat je geleerd hebt. Kan je niet bewijzen dat je het waard bent, dan tjah... Bij mij hadden ze het hoofdzakelijk over twee zaken.
Mijn binnen-foto's vonden ze wat kaal. Voornamelik de derde en ook wel de eerste. Iets meer inkleding en decoratie had gemogen om de sfeer nog net iets beter over te brengen. Op het moment dat ik de foto's maakte was het natuurlijk vrij bewust gedaan. Maar ik moet wel toegeven dat ik eerder het gevoel had van een reeks 2x3 had dan van 6. En nadat hij er even op gehamerd had, heeft hij me overtuigd van wat hij wou zeggen.
Hij had me er dan ook ingeluisd. Zo vroeg hij welke foto ik zelf de best vond, waarop ik de laatste twee aanduiden. Beiden buiten gemaakt met een mooi gevuld decor, wat net zijn punt bevistigde. Daar sta je dan, je hele verdediging onderuit gehaald.
Het tweede punt was eerder op het technisch vlak. Ik had nogal vrij bewust mijn contrast, voornamelijk in de donker delen wat opgehaald. Ik wou op die manier de sfeer er net iets meer in steken. Het gevolg hiervan is een verlies van detail in de donkere delen en iets meer zwart. Ik wist dat ik hier een risico mee nam, uit gebrande (overbelicht/wit) of dicht gebrande (onderbelicht/zwart) delen daar houden ze niet zo van. Het mag donker zijn, wisten ze mij te zeggen, maar als er hier en daar iets meer detail door komt, komt de foto professioneler over.
Nu, al bij al vinden ze mijn ideeën goed, en mij licht zat goed, de sfeer zat er wel in, enz.. Maar hetgeen dat echt is blijven hangen is waarmee één van de twee mij tegenover de andere een beetje verdedigde: "Maar daar zal hij zijn derde jaar voor nodig hebben. Om die finesse er in te leggen." Fijne woorden. Natuurlijk maar van één man, maar toch. Conclusie is dus een redelijke jury.
Ik zal in de loop van de week de foto's online zetten, want aan zo een uitleg heb ja niets zonder te weten waarover er precies gepraat wordt. Als er iets specifieks is gezegd rond een bepaalde foto dan zal ik het er bij zetten.
De zus die wat onnozel doet tijdens een fotosessie. Deze heeft het dus ook neit gehaald in mijn eindwerk.
Ik heb niet de gewoonte om foto's te tonen van opdrachten waar ik mee bezig ben tot ze ingeleverd zijn, maar hier heb je alvast een tipje van de sluier van mijn eindwerk. Deze heeft de reeks niet gehaald. Uitleg volgt nog wel
Zo, voorlopig de laatste van Anne.
Deze heb ik dan weer wel gebruikt voor mijn modereeks. Maar echt overtuigd waren ze niet.
